Hoe maak je je speeltuin toegankelijk en inclusief?

Een inclusieve speeltuin moet mensen met verschillende vaardigheden inclusieve toegang geven en de mogelijkheid bieden om zich veilig en onafhankelijk door de speelruimte te bewegen. Het moet ook alle kinderen in staat stellen om samen te spelen.

In order for this to be done, accessibility and inclusion through the placement of play equipment and other features on the play space and in the surrounding environment must be considered, such as: 

Toegankelijkheid en inclusie bereik je door de juiste plaatsing van speeltoestellen en andere kenmerken binnen de speel-ruimte en -omgeving, zoals:

• Een ondergrond kiezen die goed aansluit bij de behoeften van de gebruikers
• Een pad van oriëntatie maken zodat gebruikers de speelruimte kunnen overzien voordat ze naar binnen gaan
• De speeltuin zo ontwerpen dat ouders hun kind gemakkelijk kunnen vinden
• Bewegwijzering gebruiken om bezoekers wegwijs te maken in de speeltuin
• Het duidelijk aangeven van omtreklijnen en grenzen
• Speelzones en verzamelplekken creëren.

Ondergrond en algemene indeling

Om een speeltuin toegankelijk en inclusief te maken, is het belangrijk om een ​​ondergrond te kiezen die het beste aansluit bij de behoeften van de gebruikers. Dit wordt in meer detail besproken in het gedeelte “Hoe een inclusieve speeltuin toegankelijk te maken”. Ook lees je hier meer over de verschillende soorten ondergrond voor een speeltuin.

Kies een geschikte ondergrond die voldoet aan de EN 1176- en EN 1177-normen. De ondergrond voor een speeltuin houdt rekening met de speelwaarde, toegankelijkheid, het ontwerp en heeft natuurlijk als doel om de ernst van letsel door het vallen te verkleinen.

Houd er rekening mee dat kinderen extra ruimte nodig hebben om rondom de speeltoestellen te manoeuvreren. Denk aan mensen die mobiliteitshulpmiddelen gebruiken, hulp van volwassenen nodig hebben, moeite met hun evenwicht hebben, of een tactiele gevoeligheid hebben. Denk ook aan mensen die moeite hebben te begrijpen waar hun lichaam zich in de ruimte bevindt of slechtzienden die de extra ruimte gebruiken om zelfstandig te spelen.

Toegang en oriëntatie

Geef mensen de mogelijkheid om vertrouwd te raken met de speelruimte voordat ze de activiteiten en zintuiglijke prikkels direct tegenkomen. Dit is vooral belangrijk voor mensen met een autismespectrumstoornis.

Met duidelijke bewegwijzering en informatie op het internet kunnen individuen zich al vertrouwd maken met de speelruimte, de ligging, functies en activiteiten voordat ze naar de speelruimte komen.

Voor een grote speelruimte zou het ideaal zijn om bewegwijzering te voorzien van een bovenaanzicht van het gebied. Een plattegrond met daarop alle kenmerken en activiteiten helpt gebruikers de speelruimte al bij binnenkomst te kunnen beoordelen.

Een oriëntatiepad maken

Door een oriëntatiepad aan te leggen, kunnen gebruikers de speelruimte en speelzones inspecteren voordat ze gaan spelen. Zo kunnen ze inschatten hoeveel fysiek en sociaal contact ze kunnen verwachten.

Oriëntatiepaden kunnen ook fungeren als een veilige zone waar kinderen gemakkelijk naartoe kunnen gaan als hun angst toeneemt. Ze kunnen de speelruimte dan ook weer gemakkelijk betreden als ze daar klaar voor zijn.

Een oriëntatiepad kan ofwel de speelzones omringen, ofwel worden geplaatst als een centrale ruggengraat van waaruit de zones ontstaan. De afbeelding hieronder van een speeltuin in Frankrijk toont een voorbeeld van dat laatste. De vorm en grootte van het oriëntatiepad kan natuurlijk variëren, afhankelijk van de locatie, grootte en ligging van de speelruimte.

Het pad moet stevig, toegankelijk, gelijkmatig en voorspelbaar zijn. Het moet breed genoeg zijn zodat twee mensen die mobiliteitshulpmiddelen gebruiken elkaar gemakkelijk kunnen passeren en vrij van barrières worden gehouden met een duidelijke zichtlijn langs het pad. Maak duidelijk waar het pad eindigt en het speelgebied begint door visuele aanwijzingen te geven, zoals felgele stroken aan de randen of een andere textuur aan de rand van het pad.

Maximale zichtbaarheid bieden

Ontwerp de speelplaats op zo'n manier dat ouders of verzorgers hun kind vanaf bijna elk punt op het oriëntatiepad kunnen zien.

Dit is vooral belangrijk voor kinderen die rennen als ze overprikkeld raken. Het helpt ook volwassenen die verantwoordelijk zijn voor meer dan één kind om ze gemakkelijk te vinden.

Als er veel speelzones zijn, zorg er dan voor dat de zichtlijn elke zone kruist en maximaliseer het gebruik van "doorkijktoestellen" zoals toestellen met een open constructie, ramen, touwconstructies, enz.

Bewegwijzering

Met Bewegwijzering kan iedereen zijn weg vinden in en door de speelruimte. Dit kan worden bereikt door:

• Het creëren van multi-zintuiglijke signalen in de speelruimte en omgeving
• Het verstrekken van een voelbare kaart van het gebied voor mensen met een visuele beperking of mensen die niet kunnen lezen
• Gebruik te maken van bewegwijzering om mensen naar specifieke plaatsen in de speelruimte te leiden, zoals watertappunten, toiletten, enz.
• In grote speelruimtes kun je overwegen om kenmerkende geluiden te maken voor verschillende zones

Succesvolle bewegwijzering geeft mensen de gelegenheid om hun locatie binnen een omgeving te bepalen, hun bestemming te bepalen en een plan te ontwikkelen dat hen van A naar B brengt.

Kleurgebruik als hulpmiddel voor bewegwijzering en veiligheid

Je kunt contrasterende kleuren gebruiken tussen de toestellen en het oriëntatiepad. Door de oppervlaktes verschillende kleuren te geven (één voor binnen en één voor buiten de valzone) kunnen kinderen bepalen wat waar kan gebeuren. U kunt ook patronen en texturen gebruiken om het onderscheid tussen kleuren gemakkelijker te maken, vooral handig als iemand kleurenblind is.

Deze speeltuin in Galashiels, Schotland gebruikt verschillende kleuren ondergrond die kinderen rond de speelplaats en speeltoestellen leiden. Ook geven ze de speeltuin meer speelwaarde.

Omtreklijnen en grenzen

Deze kunnen variëren afhankelijk van de locatie en de gebruikers. Sommige kinderen zijn geneigd om afstand te nemen van teveel prikkels of zijn minder goed in staat om gevaar in te schatten. Andere kinderen voelen zich veiliger in omsloten ruimtes dan in open ruimtes. Ouders en verzorgers vinden het wellicht fijner om toezicht te houden op kinderen in een omsloten ruimte.

Denk goed na over het doel van de begrenzing voor de specifieke locatie en wat het kan toevoegen. Misschien kan het ook een esthetisch element en/of speelwaarde toevoegen.

Sommige locaties vereisen een volledige begrenzing, anderen slechts gedeeltelijk en een volgende helemaal geen. Omtreklijnen kunnen worden gemaakt door muren, hekken, landschapsarchitectuur of topografie te gebruiken, maar gebruik nooit water. Gebruik materialen en kleuren die goed zichtbaar zijn. En probeer ontwerpen te maken die van het hek en daarmee de speeltuin een speels, zintuiglijk of esthetisch kenmerk maakt.

Zorg er voor dat toegangspoorten of openingen duidelijk herkenbaar zijn en breed genoeg om onderhoud mogelijk te maken. Plaats zitjes in de buurt van hekopeningen om het toezicht voor volwassenen gemakkelijker te maken.

Creëer speelzones

Voor een grote speelruimte is het zinvol om deze in verschillende zones te verdelen. Zo kun je levendig spel scheiden van rustige speelruimtes en kun je vergelijkbare speeltoestellen in één zone groeperen.

Bedenk wel dat kinderspel geen rekening houdt met zones. De zones creëren een scala aan mogelijkheden, maar kinderen kunnen ervoor kiezen om ze anders te gebruiken.

Verzamelplaatsen

Creëer verzamelplaatsen binnen je speelruimte en moedig de gemeenschap aan ze te gebruiken. Deze plekken versterken de gemeenschapszin en vergroot de rol van de  speelruimtes hier in. Plaats zitplaatsen, tuinhuisjes en paviljoens op plaatsen waar ouders en verzorgers hun kinderen kunnen zien en onderling een praatje kunnen maken.

Denk aan het gebruik van zitjes, speeltoestellen, speelvoorzieningen of andere landschapselementen om verzamelplekken te creëren in de speelruimte.

Neem contact met ons op voor een inclusieve speeltuin